Eaglais na hÉireann

De zondag is een mooie gelegenheid om iets te schrijven over Ierland en religie. In opdracht van Ellen en Tessa met Willem meegeweest naar een dienst van de Church of Ireland. niet dat ik veel aansporing nodig had, maar kennelijk waren zij wel bezorgd om mijn zieleheil, zo 4 weken weg uit Nederland.
Willem is organist van de gemeente. De church of Ireland is de naam van de (autonome) Anglicaanse kerk in Ierland. Zij is tweede kerk qua omvang, maar veruit in de minderheid vergeleken met de Rooms-Katholieke kerk. De gemeente heeft meerdere preekplaatsen en is zeer uitgestrekt en bestrijkt een gebied van zo'n 60 km doorsnee. Het huidige gebouw stamt uit de 19e eeuw en is recent opgeknapt. Het staat in Dugort in het noorden van het eiland. Willem en Doutske hadden me al voorbereid dat de gemeente niet erg actief is en dat zij hooguit 3 - 5 mensen verwachten. Tot onze verbazing zaten er ongeveer 20 mensen in de kerk. Een klein deel daarvan behoorde echt tot de gemeente, maar er waren meerdere gasten aanwezig: de leverancier van de verbouwingsspullen, een aantal Duitse gasten en een aantal anderen. De dienst duurde krap 35 minuten inclusief het Heilig Avondmaal / Communie. De voorganger hield er kennelijk van om de hele dienst in een hoog tempo af te werken. Hij hield een korte, maar stevige preek over de aanwezigheid van God (in het lijden) op de wereld. De overdenking vond ik redelijk heftig. Dit zette mij wel tot nadenken, zodanig dat ik zijn antwoord niet meer heb meegekregen. De liturgie wordt gekozen uit de Common Book of Prayers. De liederenbundel is niet vergelijkbaar met Nederland, hoewel het eerste lied ook in het Liedboek voorkomt. Na de preek het avondmaal en ik besluit mee te doen. Iedereen die meedoet, loopt naar voren en knielt bij het altaar neer en krijgt van de voorganger het brood en de wijn. Ik vind het altijd weer schitterend als over grenzen van kerken en talen heen christenen gezamenlijk hun geloof beleven.
Bijzonderheid 1: Voor de liefhebbers het orgel is een Nederlandse Johannes de Heer traporgel, die met liefde wordt bespeeld door Willem. Als ik me niet vergis was de zangdeelname uit de groep in de kerk minimaal, zodat Willem naast organist eigenlijk ook dienst deed als een soort voorzanger.
Bijzonderheid 2: de kosten van de verbouwing waren ruim € 45.000, hetgeen voor een kleine gemeente als Achill natuurlijk niet op te brengen is.
Bijzonderheid 3: Na de dienst waren we allemaal uitgenodigd bij het oudste lid van de gemeente, de 99-jarige Gray. Zij is de eigenaresse van Gray's Guest House en heeft nog de touwtjes van het Guest House stevig in handen. Zij is moeilijk ter been en wordt rondgereden in een rolstoel. In de ontvangstkamer troont zij als een matriarch en ik zie dat eigenlijk alle mensen die binnenkomen eerst even bij haar langs gaan. De tafel staat vol met home made cakes en thee/koffie. Ik raak aan de praat met een Duist gezin, die al meer dan dertig jaar op Achill vakantie houdt. Zij hebben Achill uitgebreid zien veranderen, de kinderen van Achill zien opgroeien. Zij beleven Ierland als hun tweede vaderland.
We worden helemaal volgestopt met de cakes en koffie, maar ik laat het me lekker smaken. Op de terugweg naar huis word ik helemaal stil van de zon en de de lichtinval op het eiland. Ik besluit dezelfde middag nog ff terug te gaan en foto's te nemen.

Maar ik zou het nog hebben over de religie op Ierland. Het Rooms-Katholieke geloof is veruit is alom tegenwoordig en Ierland vind zichzelf ook een christelijke natie. Het geloof is ze(k)er aanwezig, ook in het gewone leven. Zoals te zien is o.a op St-Patrick's Day, die begint met een kerkdienst, de vele kloosters en de oude monumenten, maar ook bv in het prachtige nummer "the Lord of the dance", dat door de Dubliners ook op hun CD is gezet. Het Christendom in Ierland heeft veel invloed ondervonden van de keltische cultuur en hun verhouding tot de natuur. Meerdere gebruiken hebben een gecombineerde Keltische en godsdienstige achtergrond. Onder de meiboom wordt nog steeds gebeden opgezegd en linten ingehangen, waarbij men zegt dat die gebeden door het waaien van de linten steeds weer opnieuw klinken. Ik kan moeilijk inschatten hoe diep die religieuziteit zit. Maar dat is misschien ook een typisch calvinistische opmerking. Ik heb me laten vertellen dat het 'geloof' in elfen bv. opvallend groot is. Op een directe manier gevraagd zal elke Ier het nog wel ontkennen, maar als je vraagt hoe groot ze zijn, dan kunnen ze allemaal precies aangeven dat de elfen ongeveer tot boven de heupen komen. Kortom een interessante verhouding hier in Ierland tussen geloof en ...