'Einde' van de reis

Met een beetje weemoed maak ik dit laatste stukje van mijn weblog. Dinsdag ben ik nog op pad geweest met Doutsje en Wil en heb nog enkele mooie plekken op het eiland ontdekt. En woensdag heb ik Martha opgehaald van Galway Airport.
Maar de reis is nog niet helemaal ten einde en ik maak samen met Martha de 4 weken vol. Ik laat haar de plekken zien en haar enkele mensen ontmoeten, die de afgelopen weken mij op of onder weg geholpen hebben. Sommigen van mijn trouwe volgers hebben via de log of via e-mail gereageerd, anderen weten wellicht niet het hoe en waarom van de trip. De reis is ondernomen in het kader van mijn SLL-opleiding. Een 4-weekse stage in het buitenland behoort daartoe. Tijdens de stage wordt aan een persoonlijke opdracht gewerkt. Het dient te passen in de ontwikkeling van mij als leidinggevende.
Ik schrijf hierboven wel dat de reis bijna afgelopen is, maar dat meen ik niet echt. Als het over leiderschap gaat, kan m.i. niet gesproken worden over een doel dat je bereikt en dan klaar is. De reis van leiderschap is een continue reis, waar er geen bestemming is als eindpunt, maar waar de bestemming de reis zelf is. Die reis van leiderschap ben ik al meer dan 4 weken geleden begonnen en zij zal nog wel doorgaan.
Als onderdeel van die reis had Ierland mij wat moeten brengen. In eerste instantie persoonlijke ontwikkeling, afstand nemen, loslaten en minder zelf doen, genieten van de (lichtheid van de) mensen en de wind en door mijn (spaarzame) haren. Een ander deel van de opdracht was om te achterhalen hoe de Ierse bevolkng om is gegaan met de verminderde dreiging van het terrorisme. Over het laatste zal ik vrij kort zijn. Ondanks de 2 recente aanslagen in Ierland is het mijn overtuiging dat Ierland de weg naar de vrede gewoon zal blijven voortzetten. Niemand van de mensen die ik gesproken heb, ziet steun voor de radicale splintergroeperingen als de CIRA of de RIRA. Ook de politieke groeperingen van beide zijden, katholiek of protestant hebben eenduidig gereageerd in de afkeuring van de aanslagen.
Een veel ernstiger probleem acht ik de recessie, die Ierland op dit moment onevenredig hard treft. Dat is wat de mensen verontrust en bezig houdt. Terrorism is not the issue: "It's the economy, stupid", zou de voormalige Amerikaanse president Clinton zeggen.

Op het vlak van persoonlijke ontwikkeling heeft Ierland veel te bieden en veel gebracht. De rust en de ruimte, zeker in het gebied waar ik verbleef, komt over je en heeft mij te pakken genomen. Het ging niet vanzelf maar door opmerkingen van anderen, zonder dat ze hetzelf in de gaten hadden, kon ik me overgeven aan de rust en de ruimte van het land. Die rust neem ik mee.
Ik heb enkele grenzen mogen verleggen en dan doel ik niet alleen op het klifspringen. Ik heb in zo'n korte tijd meer vis gegeten dan in mijn hele leven bij elkaar. Tot aan haring toe. Ik heb me kunnen overgeven aan meditatie-oefeningen en ik geniet ervan. Ook ander grenzen mocht ik verleggen, hoewel daar niet iedereen blij mee zal zijn in Nederland. Op enkele afspraken kwam ik ruimschoots op z'n Iers te laat. Ik troost mij met de gedachte dat ik binnen DOC in goed gezelschap verkeer.
En ik heb gezien en ervaren hoe het is om een reis te ondergaan, die voor mij is georganiseerd. Op deze plaats wil ik vooral Tessa en Ellen danken voor jullie geweldige werk. Ook vanuit Ierland is er veel bewondering voor wat jullie hebben gedaan.
Telkens als ik een envelop open mocht maken met een opdracht was het geweldig om geconfronteerd te worden met wat jullie hebben georganiseerd. Echt heel knap. Ik heb niet kunnen beseffen dat loslaten zoveel kan opbrengen.
Jullie laatste opdracht om een fles wijn soldaat te maken en weer te vullen met een boodschap was niet echt onuitvoerbaar of bezwaarlijk ... De foto van de oceaan bij nacht is toen gemaakt.
Tot slot wil ik jullie deelgenoot maken van een gedicht van Toon Hermans dat ik op de laatste dag van hen heb gekregen en die mij raakte door de eenvoud van de woorden en de diepte van wat het wil zeggen:

Zee

Ik wil alleen zijn met de zee,
ik wil alleen zijn met het strand,
ik wil mijn ziel wat laten varen,
niet mijn lijf en mijn verstand.

Ik wil gewoon een beetje dromen,
rond de dingen die ik voel
en de zee, ik weet het zeker,
dat ze weet wat ik bedoel.

Ik wil alleen zijn met de golven,
'k wil alleen zijn met de lucht,
Ik wil luis'tren naar mijn adem,
Ik wil luisteren naar mijn zucht.

Ik wil luis'tren naar mijn zwijgen,
daarna zal ik verder gaan
en de zee, ik weet het zeker,
Zal mijn zwijgen wel verstaan.