Cliff jumping, climbing and abseiling

To push the boundaries, zeggen ze in Ierland en ik zeg het ze na. Een opdracht/verrassing, waar ik ff wat in mijn maagstreek voelde. Maar ja ik heb er zelf voorgekozen dus ... er helemaal doorheen gaan. Het was dat ik vorig jaar op een stafuitje van DOC met de touwen en hoogtes al bezig ben geweest. Het avondprogramma was zodoende niet helemaal vreemd, want ik had erop gerekend dat ik een vrije avond had. Maar van het Donegal Adventure Centre in Bundoran gaven ze aan dat ik toch actief kon worden. Er was ook een groep Ierse scholieren (allemaal kakelende meisjes) in huis. Kon ik wel bij aansluiten. Ik overnachtte trouwens in een backpackershome en dat had ik op zich ook nog nooit gedaan. Heel wat anders dan onze 4 of 3 sterren hotels van de SLL. Ik moet zeggen, het bed van 1.90 meter en de springveren die ik overduidelijk in het matras voelde, gaven mij te denken over de overnachting.
Gelukkig duurde het even voordat aan de groep van ongeveer 40 meisjes het nodige was uitgelegd. Hierdoor kon ik al aan de slag. Maar dat betekende wel dat zo'n hele groep toekeek, terwijl vaders wel ff laten zien dat hij ook in goede conditie was. In de avondschemering begon ik met de tower-climbing. Vervolgens met abseilen en daarna over een balk eerst schuin omhoog lopen van ongeveer 4 naar 6 meter en daarna een horizontale balk op zo'n 8 a 9 meter hoogte. Gelukkig geeft het touw voldoende zekerheid om te lopen, maar ff spannend voelde het wel. Van de instructeur nog een dansje moeten doen op de 9 meter balk en daarna op zijn kop eraf. Gaaf."
's Avonds de film 'Indiana Jones and the last Crusade' gezien. Vooral de scene dat Indiana de stap in het ravijn moet doen om naar de overkant te komen, zou symbolisch voor de volgende dag moeten zijn: "It's a leap of faith". Mooi levensthema trouwens.
Zaterdagochtend begon het met bewolking en een miezerig buitje. Ik ga cliff jumpen. Geen gillende meiden op de achtergrond. Nog nooit gedaan en het is echt leuk om te doen, zeg ik nu achteraf.
In een wetsuit naar een paar rotsen aan het strand. De instructeur doet het een keer voor en "off you go". De golven zijn in het begin koud en je moet uitkijken dat je niet plat met je handen in het water komt of met je benen iets van elkaar. Dat doet pijn. En ik verzeker je dat je het voelt. Om het water weer uit te komen is ook een leuke bezigheid omdat de golven aan je lopen te trekken en te duwen. Ff meegaan in de cadans van de golf (het lijkt wel op paardrijden, maar dan natter) en je klimt op de rotsen uit het water. En om te bewijzen dat het echt zo is, voeg ik ze allemaal bij.
Daarnaast nog wat foto's bijgevoegd van de reis heen en de reis terug. Ierland wordt met de dag mooier en de zon sluit Ierland in zijn stralende armen.