Garda Siochana (deel 2), I'm going to the Zoo

Donderdag naar Dublin geweest. Op uitnodiging van de Chief Superintendent Pat Hogan, hoofd International Liaison & Protection van de Garda. Binnen zijn afdeling valt ook de beleidsmatige verantwoordelijkheid voor grootschalige crisisbeheersing (voorbereiden en opleiden etc.). Net als in Nederland is de operationele verantwoordelijkheid lokaal bedeeld, maar wordt op nationaal niveau beleid gemaakt en de geoefendheid etc geregeld.
Een Canadese professor zou langs komen en een verhaal houden over Mass Fatalities en Tsunami's. Niet direct een relatie met het onderwerp waar ik mee bezig ben. Al zou je een link kunnen leggen naar dreiging voor grootschalige incidenten, waaronder natuurlijk ook terroristische incidenten vallen. Een uitnodiging moet je niet afslaan. Zo gebeurde het dat ik dus op woensdagmiddag, net terug uit Galway in de auto stapte voor een rit van ongeveer 4 uur naar Dublin.
Tussen de bedrijven door de ruimte genomen om van het heerlijke weer te genieten aan de kust. Ik moet heel eerlijk bekennen dat Ierland wel een veel vriendelijker gezicht krijgt door dat heerlijke zonnetje. De bergen, de stenen, alles ziet er beter en mooier uit en mijn stemming stijgt navenant. De autorit verloopt dan ook voorspoedig. In de loop van de avond rijd ik Garda Headquarters binnen. Garda HQ ligt in Phoenix Park, Dublin, tegenover de dierentuin. Vandaar dat Garda-mensen zeggen dat ze naar de Zoo gaan als ze het hoofdkwartier bedoelen.
Ik heb een slaapplaats kunnen regelen in de Officers Club, een statig gebouw, waar de tijd heeft stil gestaan, maar de voorzieningen gelukkig niet. Een prachtige kamer, het ontbijt moet jezelf pakken uit de keuken, maar voor een overnachting van € 25 mag je ook niet al te veel verwachten. Het gebeouw doet wel een beetje aan de statigheid van Warnsveld denken.

Prof. Joseph Scanlon van de Carleton University in Ottawa, Canada hield een verhaal over 'the Overseas response, Mass Death and the Tsunami" en zo zit je ineens midden tussen de ervaringen van grote rampen, waar veel doden te betreuren zijn geweest. In de zaal zaten niet alleen politiemensen, maar ook brandweer, mensen van forensische wereld, de medische wereld en de gemeentelijke verantwoordelijken bij rampen. De lezing bleek uiteindelijk zeer interessant voor meerdere delen van onze dienst, o.a. het LTFO, CCB, maar ook Teleservice. De Canadees was uitermate te spreken over hoe Nederland met dit soort incidenten omging. Allemaal veren, leuk om zo mee te maken omdat we in internationaal verband ook wel eens anders bejegend worden. Van ons land had hij meegenomen hoe de slachtofferlijsten werden opgemaakt en beheerd. Daarnaast ook kennis gemaakt met DSI Hogan, waardoor ik nu wat gerichter kan aangeven met wie ik nog meer wil spreken.
In de middag weer terug naar Achill, naar het gevoel bij mijn tijdelijke tweede thuis te komen en dat ik een mooie constatering om mee af te sluiten.