Saint Patrick's Day
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Hans
19 Maart 2009 | Ierland, Galway
Saint Patrick's Day is de beschermheilige van Ierland en elk jaar wordt hij op 17 maart herdacht. Dat gebeurt wereldwijd, vooral in die plaatsen waar veel Ieren naar toe vertrokken zijn, zoals naar de Verenigde Staten en Australië. In deze landen worden veel grote optochten georganiseerd.
Politiek gezien is het ook bijzonder dat elk jaar de premier van Ierland en de president van de VS op deze dag de ontwikkelingen in de wereld en in Ierland bespreken. Op Sky News was te zien dat Obama op die dag nogmaals de diepe verbondheid tussen de beide staten benadrukte.
In het gehele land worden optochten gehouden en feest gevierd. Eigenlijk kan je het goed vergelijken met onze Koninginnedag. De straten zien groen (en niet van de drank-ellende), mensen zijn bekleed met allerlei attributen. (Zie de foto's)
De avond ervoor wordt er al stevig ingedronken, want Saint Paddy's Day zonder de maatjes Guinness of Whisky is niet echt. Toen ik daar in de pub zat, moest ik denken aan de uitspraak van de tuinman Chance (Peter Sellers) in de film 'Being There': "I'd like to watch". Heerlijk om die mensen totaal in zichzelf te zien opgaan. Of dat allemaal bewust gebeurt, is natuurlijk de vraag, maar het is mooi om naar te kijken en te bedenken hoe ik eruit zou zien als ik me daaraan overgaf. Ik geloof niet dat dit mijn leerpunt moet worden de komende dagen. Neemt niet weg dat ik zo'n zwarte jongen (Guinness) heerlijk heb laten smaken, alsmede een Ierse whisky (in de koffie dan wel te verstaan).
De volgende ochtend is het werkelijk stralend weer geworden. Iers vreemd, lijkt het wel, maar de dag van de beschermheilige kan bijna niet meer stuk. Rond 12.00 uur begint de Parade in Galway. Deze stad was uitgekozen door mijn organisatoren vanwege de aanbeveling op de site en de nabijheid bij Achill. Op Achill zeiden ze trouwens dat ik er niet naar toe moest gaan omdat op het eiland Pad dy's Daymeer traditioneel wordt gevierd met een mis en een optocht van alleen maar pipebands. Elk dorp heeft wel een pipeband en de kinderen spelen muziek in schoolverband.
Op de foto's kan je een aardige indruk krijgen van de voorbereiding op die tocht door verschillende groepen. Een paar leiperds trekken de aandacht. Wat ook tot de voorbereiding behoort, zijn de diensten die in de verschillende kerken worden gehouden. Deze kerken zitten dan echt afgeladen vol en er worddt in en uit gelopen. In de optocht presenteert de hele gemeenschap zich, scholen, immigrantengroepen, geloofsgemeenschappen, geestelijke gehandicapten en sportverenigingen etc. De optocht start met het leger en de veteranen, die elk een daverend applaus krijgen. Ik zie dat trouwens in Nederland niet direct gebeuren.
Wat ook bijzonder is dat een delegatie Amerikaanse politiemensen aan de optocht deelnemen. Deze kwamen uit New Jersey. Bijna aandoenlijk zijn de kinderen van de basisscholen die meelopen en op hun fluit of andere instrumenten spelen. De ouders die langs de kant staan, zijn niet minder aandoenlijk als zij hun kind in de stoet ontdekken. Na ruim 3 uur op de benen staan, is het tijd om te vertreden. Het publiek neemt weer bezit van de straten en het feesten kan echt beginnen. In de hele stad zijn allerlei bandjes die spelen, binnen of buiten de pubs. Er schijnen ook allerlei andere groepen op te treden.
Bij een van de drukste punten zie ik een paar van de Amerikaanse politiemensen staan. Aan de lopende band worden ze op de foto gevraagd door omstanders. New Jersey stuurt elk jaar een afvaardiging naar Galway toe om Paddy's Day te vieren. Elk lid van de Emerald Society van de New Jersey Police Departement kan zich opgeven. Er gaan niet alleen bij voorbaat politiemensen van Ierse afkomst mee. In deze groep zaten ook collega's van wie de ouders uit Italie of Duitsland kwamen. Met een stel Amerikaanse politiemensen de wereld beschouwt en verbetert (terrorisme), maar of het er echt op vooruit gaat, kan ik niet zeggen. `When there is a full moon, it brings out the worst in people. I always carry two guns these nights. One on my hip and one on my ankle`.
Ik moet zeggen het was gemakkelijker met hen contact te maken dan met de Ieren. Bij het gesprek stond een Ierse jongen met wie ik door wilde kletsen. Meer dan dat hij me aanwees wie ook uit Achill hier in Galway aanwezig waren, kwam er niet uit.
In de loop van de avond stuitte ik op een stel dat er normaal uitziet en gedraagt, aanspreekbaar is en ja hoor .... Amerikanen. Zij vertelden me dat ze al ruim 2 weken in Ierland zijn en nog geen regen hebben meegemaakt. What did I done wrong?
Rond 21.00 uur was een traditionele avond georganiseerd in een experimenteel theater in Galway. 5 minuten voor aanvang waren er wel geteld nog maar 25 mensen. Dat wordt dus helemaal niks, maar wat schetst mijn verbazing. Al snel druppelden er meer mensen binnen en het werd een zeer gezellige avond. Bretons, Ierse en Engelse traditionele muziek werd afgewisseld evenals de muzikanten. Ik raak aan de praat met een echtpaar uit East Galway. In een ontspannen sfeer bevestigen zij min of meer de eerdere indrukken dat er wel angst voor het Ierse terrorisme is en dat de oude tijden weer herleven, maar aan de andere kant is de steun zo klein dat er wel heel wat meer moet gebeuren, wil het vredesproces de verkeerde kant uitgaan. Vrij plotseling stappen zij op maar hun plaast wordt al snel ingenomen door Theresa, Grace en Mary. Zij willen weten wat ik echt van Ierland vind. Dat is toch minder makkelijk in in het Engels uit te leggen. Vooral als de een zeer kritisch op haar vaderland is (heeft ook al meerdere jaren in Engeland gewoond). En ik geen reden heb om echt heel kritisch te zijn. De anderen zijn ronduit positief en laaiend over .... het feest.
Van de dansvloer wordt druk gebruik gemaakt. De spijkerbroeken en de Schotse kilten, jong en oud lopen door elkaar heen. Opvallend is dat een dergelijke avond met traditionele muziek zo goed wordt bezocht door jongeren. Aan de hand van een Ierse en een Spaanse dame een echte Ierse dans opgevoerd. Op het filmpje ben ik niet te zien, maar het is wel een vergelijkbare dans.
De avond is rond 01.00 uur afgelopen en ik ga nog naar de pub in het centrum van Galway. Het lawaai en de taal maakt dat communiceren moeilijk wordt. En ik kom tot de ontdekking dat ik geen echte pub-tijger ben. Rond 2 uur is het sluitingstijd en zelfs op deze feestdag wordt daar de hand aangehouden. De aanwezige portiers 'vegen' van achteruit de hele pub leeg, met de nodige krachttermen, maar redelijk snel en beheersd. Mooie indruk van een echte Paddy's Day.
Politiek gezien is het ook bijzonder dat elk jaar de premier van Ierland en de president van de VS op deze dag de ontwikkelingen in de wereld en in Ierland bespreken. Op Sky News was te zien dat Obama op die dag nogmaals de diepe verbondheid tussen de beide staten benadrukte.
In het gehele land worden optochten gehouden en feest gevierd. Eigenlijk kan je het goed vergelijken met onze Koninginnedag. De straten zien groen (en niet van de drank-ellende), mensen zijn bekleed met allerlei attributen. (Zie de foto's)
De avond ervoor wordt er al stevig ingedronken, want Saint Paddy's Day zonder de maatjes Guinness of Whisky is niet echt. Toen ik daar in de pub zat, moest ik denken aan de uitspraak van de tuinman Chance (Peter Sellers) in de film 'Being There': "I'd like to watch". Heerlijk om die mensen totaal in zichzelf te zien opgaan. Of dat allemaal bewust gebeurt, is natuurlijk de vraag, maar het is mooi om naar te kijken en te bedenken hoe ik eruit zou zien als ik me daaraan overgaf. Ik geloof niet dat dit mijn leerpunt moet worden de komende dagen. Neemt niet weg dat ik zo'n zwarte jongen (Guinness) heerlijk heb laten smaken, alsmede een Ierse whisky (in de koffie dan wel te verstaan).
De volgende ochtend is het werkelijk stralend weer geworden. Iers vreemd, lijkt het wel, maar de dag van de beschermheilige kan bijna niet meer stuk. Rond 12.00 uur begint de Parade in Galway. Deze stad was uitgekozen door mijn organisatoren vanwege de aanbeveling op de site en de nabijheid bij Achill. Op Achill zeiden ze trouwens dat ik er niet naar toe moest gaan omdat op het eiland Pad dy's Daymeer traditioneel wordt gevierd met een mis en een optocht van alleen maar pipebands. Elk dorp heeft wel een pipeband en de kinderen spelen muziek in schoolverband.
Op de foto's kan je een aardige indruk krijgen van de voorbereiding op die tocht door verschillende groepen. Een paar leiperds trekken de aandacht. Wat ook tot de voorbereiding behoort, zijn de diensten die in de verschillende kerken worden gehouden. Deze kerken zitten dan echt afgeladen vol en er worddt in en uit gelopen. In de optocht presenteert de hele gemeenschap zich, scholen, immigrantengroepen, geloofsgemeenschappen, geestelijke gehandicapten en sportverenigingen etc. De optocht start met het leger en de veteranen, die elk een daverend applaus krijgen. Ik zie dat trouwens in Nederland niet direct gebeuren.
Wat ook bijzonder is dat een delegatie Amerikaanse politiemensen aan de optocht deelnemen. Deze kwamen uit New Jersey. Bijna aandoenlijk zijn de kinderen van de basisscholen die meelopen en op hun fluit of andere instrumenten spelen. De ouders die langs de kant staan, zijn niet minder aandoenlijk als zij hun kind in de stoet ontdekken. Na ruim 3 uur op de benen staan, is het tijd om te vertreden. Het publiek neemt weer bezit van de straten en het feesten kan echt beginnen. In de hele stad zijn allerlei bandjes die spelen, binnen of buiten de pubs. Er schijnen ook allerlei andere groepen op te treden.
Bij een van de drukste punten zie ik een paar van de Amerikaanse politiemensen staan. Aan de lopende band worden ze op de foto gevraagd door omstanders. New Jersey stuurt elk jaar een afvaardiging naar Galway toe om Paddy's Day te vieren. Elk lid van de Emerald Society van de New Jersey Police Departement kan zich opgeven. Er gaan niet alleen bij voorbaat politiemensen van Ierse afkomst mee. In deze groep zaten ook collega's van wie de ouders uit Italie of Duitsland kwamen. Met een stel Amerikaanse politiemensen de wereld beschouwt en verbetert (terrorisme), maar of het er echt op vooruit gaat, kan ik niet zeggen. `When there is a full moon, it brings out the worst in people. I always carry two guns these nights. One on my hip and one on my ankle`.
Ik moet zeggen het was gemakkelijker met hen contact te maken dan met de Ieren. Bij het gesprek stond een Ierse jongen met wie ik door wilde kletsen. Meer dan dat hij me aanwees wie ook uit Achill hier in Galway aanwezig waren, kwam er niet uit.
In de loop van de avond stuitte ik op een stel dat er normaal uitziet en gedraagt, aanspreekbaar is en ja hoor .... Amerikanen. Zij vertelden me dat ze al ruim 2 weken in Ierland zijn en nog geen regen hebben meegemaakt. What did I done wrong?
Rond 21.00 uur was een traditionele avond georganiseerd in een experimenteel theater in Galway. 5 minuten voor aanvang waren er wel geteld nog maar 25 mensen. Dat wordt dus helemaal niks, maar wat schetst mijn verbazing. Al snel druppelden er meer mensen binnen en het werd een zeer gezellige avond. Bretons, Ierse en Engelse traditionele muziek werd afgewisseld evenals de muzikanten. Ik raak aan de praat met een echtpaar uit East Galway. In een ontspannen sfeer bevestigen zij min of meer de eerdere indrukken dat er wel angst voor het Ierse terrorisme is en dat de oude tijden weer herleven, maar aan de andere kant is de steun zo klein dat er wel heel wat meer moet gebeuren, wil het vredesproces de verkeerde kant uitgaan. Vrij plotseling stappen zij op maar hun plaast wordt al snel ingenomen door Theresa, Grace en Mary. Zij willen weten wat ik echt van Ierland vind. Dat is toch minder makkelijk in in het Engels uit te leggen. Vooral als de een zeer kritisch op haar vaderland is (heeft ook al meerdere jaren in Engeland gewoond). En ik geen reden heb om echt heel kritisch te zijn. De anderen zijn ronduit positief en laaiend over .... het feest.
Van de dansvloer wordt druk gebruik gemaakt. De spijkerbroeken en de Schotse kilten, jong en oud lopen door elkaar heen. Opvallend is dat een dergelijke avond met traditionele muziek zo goed wordt bezocht door jongeren. Aan de hand van een Ierse en een Spaanse dame een echte Ierse dans opgevoerd. Op het filmpje ben ik niet te zien, maar het is wel een vergelijkbare dans.
De avond is rond 01.00 uur afgelopen en ik ga nog naar de pub in het centrum van Galway. Het lawaai en de taal maakt dat communiceren moeilijk wordt. En ik kom tot de ontdekking dat ik geen echte pub-tijger ben. Rond 2 uur is het sluitingstijd en zelfs op deze feestdag wordt daar de hand aangehouden. De aanwezige portiers 'vegen' van achteruit de hele pub leeg, met de nodige krachttermen, maar redelijk snel en beheersd. Mooie indruk van een echte Paddy's Day.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
