Terrorische incidenten (vervolg 1)

Het kon niet uitblijven dat de beide aanslagen het gesprek zijn van de dag. Angst is misschien een te beladen woord, maar er is iets van vrees dat de 'protestantse' splintergroeperingen het voorbeeld van hun 'katholieke' broeders/zusters (?) gaan volgen. Onder de Ierse bevolking is er eigenlijk geen andere wens dan de VREDE. Ik heb altijd wat moeite om het als een religieus conflict te duiden, omdat het daar al lang niet meer omgaat. De geschiedenis leert dat religie te vaak als dekmantel wordt misbruikt voor eigen doeleinden. Ik vond het commentaar van Mart heel treffend op het eerste bericht. Er is al teveel ervaring met de vrede opgedaan om de 'voordelen' van het geweld de boventoon te laten voeren. Zelf ga ik nog naar de Ierse collega's toe om uit te vinden wat dit allemaal met hen doet. Ik vind het nog wat te vroeg om de woorden van Patrick te onderschrijven, dat een escalatie op handen is. Wel is het zo dat in de pers deze kant van de zaak nadrukkelijk in de schijnwerpers wordt gezet. Ik kan alleen nog niet achterhalen waarop die opinie wordt gebaseerd en hoe breed de steun daarvoor is.

De recente ontwikkelingen stellen mijn opdracht wel in een ander perspectief. Immers de opdracht was om na te gaan hoe de Ierse bevolking om is gegaan met de vermidnerde dreiging van het Ierse terrorisme. Die verminderde dreiging lijkt niet aanwezig, maar ik weet niet hoe ik het op de langere termijn moet duiden. Zijn dit de laatste erupties voor het definitieve einde van het Ierse terrorisme? Of is er echt een opleving te zien?