Zondagsrust

Maandagmiddag na de tour over Achill Island heb ik ff de gelegenheid om mijn dagboek bij te werken.
Zondag begon uitstekend met echte Hollandse kaas. Wat is dat een lekkere verrassing uit het thuis-pakket. Gelijk mijn tanden erin gezet. Via het werk kwam ik in het bezit van een blokfluit. Wat.... Een blokfluit .... Ja een echte onvervalste alt-blokfluit. Jan herinnerde zich dat ik wel eens een muziekinstrument wilde spelen en aangezien een hobo iets te prijzig was, werd zo'n sexy instrument als een blokfluit in het opdrachtenschema opgenomen, vergezeld van een boekje: 'de jonge blokfluitspeler'. Gelukkig is het bijvoeglijk naamwoord zonder meer van toepassing. Verder een rustige dag gehouden, niet te vroeg op staan, niet te snel in de kleren, maar onthaasten of vertragen. Op zich lukt dat aardig. De laptop trekt wel om eens te gaan surfen. Nu is het surfen op de Atlantische oceaan wat gevaarlijker en behoort dat (nog niet) tot mijn competenties, dus hou ik me maar bij virtueel surfen over het net. Het eerste bericht dat me opviel was natuurlijk de aanslag in Noord-Ierland op de 2 Engelse soldaten. Ik moet zeggen dat je hier niets van merkt, geen angst of wat ook. Ierland zelf wordt niet echt bedreigd door dit binnenlands terrorisme. Wel een vrees dat het vredesproces wordt verstoord en dat de oude tijden herleven. Mijn gastheer gaf aan dat de gewone man/vrouw in Ierland niets meer wil hebben van de old days en het vredesproces gewoon zijn gang wil laten gaan. No way back. de uitspraak van de voormalige president Clinton: "it's the economy stupid" vind ik meer de Ierse situatie beschrijven. De economische crisis grijpt, zoals ik eerder vermeldde, behoorlijk om zich heen en dat leeft meer dan het terrorisme.
Als ik het goed begrepen heb is de aanhang van de RIRA nog geen 150. Dat dat toch een behoorlijk veiligheidsprobleem en -dreiging kan inhouden is nu wel gebleken.
Daarna heb ik weer delen van het eiland verkent. Het waaide behoorlijk (de term blow-ins is niet echt vreemd op dt eiland), ook al begreep ik later dat het hier echt aardig kan spoken. De afgelopen nacht was windkracht 11 voorspeld, maar niet opkomen dagen. De Ierse KNMI zit er dderhalve ook wel eens naast. Op het hele eiland zijn trouwens geen door mensen aangelegde zeeweringen, zoals duinen of dijken te vinden, behalve... ja rond het huis waar ik verblijf, eigendom van een Nederlands echtpaar. Heb me laten vertellen dat de zeewering gemaakt is na een storm waarbij het huis onder een aardige laag water had gestaan. De Ieren vinden het niet nodig en nemen de gevolgen kennelijk voor lief.
Vandaag wat lopen mijmeren over stilte en vertrouwen, overigens begrippen die zowel in de recente management-literatuur over persoonlijk leiderschap als in het oudste "management"-boek van de wereld, de Bijbel, veelvuldig voorkomen. Ook voor de laatste is het internet natuurlijk een mooi middel om te grasduinen. Zo heb je alle teksten snel voorhanden.
In de avond besluit ik lekker uit eten te gaan. Mijn gastheer gevraagd naar een goed restaurant, die me wel eentje aanbeval, maar ik moest vooral terug rapporteren hoe het beviel. Ik vermoeddde dat het niet het beste was. Het seizoen is nog niet begonnen, dus veel pubs, restaurants e.d. zijn nog gesloten.
Mijn favoriete gerecht op vakantie, knoflooksoep mag ik gewoonlijk beperkt eten van de familie. Ik neem me voor dat als het er is, ik het er van ga nemen. Mijn eerste teleurstelling tijdens deze trip heb ik dus binnen: geen knoflooksoep. Dan maar garlic-champignons, garlic-sirlion en als het er was geweest garlic-irish coffee. Naar goed modern gebruik stond de TV hard aan, oer-ongezellig dus. Tegenover mij zat een echtpaar waarvan de vrouw haar jas aanhield en de hele maaltijd hooguit tegen haar man heeft aangesmakt. Leuk om te observeren. Intussen wat met mijn SLL-maatjes ge-smst. Merk wel dat zo ver van huis het leuk is om contact te hebben. Wie had het ook al weer over loslaten....
In de avonduren heb ik me tegoed gedaan aan de verhalen over de Ierse cultuur en politiek door Willem. Een paar bijzonderheden. Op mijn vraag dat er opvallend weinig bomen op het eiland staan, kwam het volgende. Een paar jaar geleden, 5000 om precies te zijn, schijnt het eiland overdekt te zijn geweest met allerlei bomen, die in de loop der eeuwen onder invloed van menselijk ingrijpen, maar ook vanwege natuurlijke oorzaken grotendeels verdwenen zijn. Daarvoor in de plaats zijn uitgestrekte velden met turf. Wat dat betreft moeten Drenten of diegene die daar willen werken zich hier zeker thuis voelen. Turf wordt nog steeds gebruikt als voer voor verwarming. Juist in deze economische slechtere tijden zijn in het weekend zelfs de grote PC-Hooft tractoren (of Canary Wharf tractor) te vinden bij het turf afsteken.
Terug naar de bomen. Ook het gebruik van bomen voor de Engelse vloot in de voorbijgaande eeuwen en het feit dat het juist Engelsen zijn, die erg op bomen gesteld zijn, heeft bijgedragen aan de geringe populariteit van bomen. Als er op het eiland al bomen staan, is het vaak bij huizen van docenten of Engelsen. Bij docenten omdat ze gelezen hebben dat het goed is voor het milieu. Gelukkig is men bezi gmet een omvangrijk herbebossingsprogramma, zodat het huidige cijfer van 8% naar de Europese standaard gaat van 15%.
Wat ik nog moet ontdekken is dat Ierland door de vrouwen wordt gerund. Niet de mannen, die het voor het zeggen hebben, maar het is juist het echte sterke geslacht dat Ierland stuurt. Mannen zijn in Engeland of overzee. Mijn gastvrouw had al eerder verteld dat Nederlandse vrouwen hier nog echt wel wat van konden leren.
Voldoende voor de zondag lijkt me zo. Morgen een verslag van 'a guided tour' o.l.v. Michael.
(Foto's komen later)