Verkennen

De uitspraak van vandaag komt uit het doosje met antwoorden, die Tessa en Ellen in mijn verrassingspakket hebben gedaan: "Bedenk dat het een uitdaging is", mooier kan ik het niet treffen. Toeval bestaat volgens mij ook niet. Op deze eerste dag ben ik druk met hoe ga ik het aanpakken, ik wil mensen ontmoeten, maar dan realiseer ik me dat het goed is om het even te nemen zoals het komt en me rustig alles te laten overkomen. Daarom ga ik me deze dag bezig houden met verkennen, boodschappen doen en me te settelen.
Ik probeer contact te krijgen met 2 locals i.v.m. mijn programma. uiteindelijk lukt het me om Bob Kingston van de Lifeboat station Achill Island te spreken en met Michael Lavelle, een local guide. Bob heeft een bezoek aan het Lifeboat station geregeld voor zondag de 15e. Michael moet ik maandagochtend weer bellen om een definitieve afspraak te maken. Hij wil Achill Island laten zien als het weer iets opknapt. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet steeds aan Vestdijk denken en zijn conclusie over de maandag bij de Ieren. We gaan het beleven.
Vanuit de lodge loop je niet makkelijk naar het centrum van Achill Sound, als het die naam al mag verdienen. Aangezien ik geen fiets bij me heb, toch de auto maar gepakt. Gewoontegetrouw stap ik links in en ontdek dat in de nacht anderen (wellicht elfen of de goede lieden, volgens Vestdijk) het stuur hebben verplaatst. Het overkomt me in ieder geval meerdere keren vandaag.
Het dorp is voorzien van een paar supermarkten en diverse andere winkels, inclusief een paar restaurants en pubs. Ook de cash-dispencer is gevonden, zodat ik niet zonder euro's kom te zitten. De boodschappen zijn hier trouwens wel een tikkeltje duurder dan in Nederland. Na de inkopen ga ik eerst naar mijn chalet of lodge of hoe het ook mag heten. Via de Navi word ik eerst nog de verkeerde kant opgestuurd, maar gelukkig vertrouw ik ook een beetje op mezelf en weet de weg eigenlijk ook wel zonder.
In de middag ga ik met de auto op pad. Ik kom alvast het Lifeboat station tegen (dat scheelt vragen), een oude ruine en werkelijk een prachtig plekje, waar de overweldigende volheid/leegte van de Atlantische Oceaan je overdonderd. Op mijn eerste gevoel is dit een droomplek om de wind door de (spaarzame korte) haren te laten gaan, uit te waaien en te mijmeren. Met een bulderende zee op de achtergrond. Geweldig! Op de foto's zal ik wel het e.e.a. laten zien, maar dan moet ik eerst wat meer ruimte bijkopen. Dat gaat wat moeizaam zonder de eigen spullen voor telebankieren. Meer foto's (en een filmpje) zullen derhalve later komen. Als ik dit schrijf stort het werkelijk met bakken uit de lucht. de ervaring leert wel dat het ook weer snel over is. Het maakt het land helemaal dubbel woest, de grauwe lucht, de stenen, bergen en de natuur die nog niet uitgelopen is. De brem is hierop een mooie uitzondering. In grote getale zijn deze in Ierland aanwezig.
Morgen ga ik verder verkennen en hard lopen. Er gaan de nodige kilo's sneuvelen, heb ik mij voorgenomen.
Nog een leuke uitspraak van Vestdijk over de Ier: "Door persoonlijk contact, door een vriendelijk woord, aandringen, overreden, kun je alles bereiken bij een Ier. Hij is net zo koppig als een Engelsman, maar hij neemt het je niet kwalijk als je hem de les leest". Dat laatste ben ik niet van plan, ik kom juist wat van hem meenemen.