Tussenstation

Ik weet nog niet hoe het gelukt is, maar op een of andere manier is Sheila McHugh in beeld verschenen en zoals ik gisteren al schreef is het heel bijzonder geweest. In haar folder `Spirit of Achill Retreats` schrijft ze: "Meditatie is een eeuwenoude discipline, die in al grote religieuze tradities wordt beoefend. Binnen de christelijke traditie, speciaal in het Westen van Ierland, zochten onze voorouders plaatsen van rust en afzondering, waar ze een konden zijn met de natuur , met zichzelf en met hun God." Sheila is geboren in Achill en Spiritual Director in the Ignatian spirituele traditie, heeft graad in de theologie en zij leidt meditaties. Ignatius verwijst voor de degene die dat niet weten (en ik behoorde daar ook toe) naar Ignatius van Loyola, de oprichter van de Jezuitenorde (christelijk humanistisch), meer bekend onder andere omdat bekende politici als Lubbers en Van Mierlo o.a. vanuit deze orde hun opleiding hebben genoten. Ik moet bekennen dat ik wat aarzelend sta tegenover het fenomeen 'meditatie', maar ik kan ben nieuwsgierig naar de verbinding hiervan met de christelijke traditie.
Willem en Doutsje hadden al aangegeven dat het echt heel speciaal was dat ik met haar kon kennismaken. Toen ik wakker werd, heb ik me voorgenomen om er een leuke dag van te maken. De zon was inmiddels gaan schijnen. Het kon niet meer stuk.
Zoals overal op dit eiland bestaan er geen straatnamen en huisnummers. de bewegwijzering is ook niet zoals het in ons geordende land door wordt onderhouden. Maar haar huis is de laatste aan het eind van de weg van Bull's Mouth naar het eilandje Innisbiggle. Als ik arriveer, word ik verwelkomd door Sheila. Aan haar gezicht is te zien dat het eiland sporen achterlaat. En.... als ik er al kijk op heb, zie en merk ik iets van een Ierse en een Engelse achtergrond.
We beginnen met een korte kennismaking en verkenning waar we beide in het leven staan. Haar huis staat vol met schilderijen, tekeningen, maar ook teksten, die iets voor haar betekenen. Boeken van zowel Christelijke als spirituele achtergrond etc. Ik vind het mooi om al direct aan te geven waar ik sta in de christelijke traditie en dat geeft voor haar de ruimte om een meer directe vorm van spreken te gebruiken. In plaats van "Iets dat hoger is dan onszelf", gewoon de naam van God etc. gebruiken.

Daarna voor het eerste een meditatie-oefening gehouden en ik moet zeggen dat was erg geruststellend en rustgevend. Via een vrij simpele en doeltreffende methode mediteren, niks zweverig of vaag, maar heel tastbaar.

Na het eten rustig over het strand gelopen. Zonder te spreken, met z'n tweeen alleen maar lopen en ..... alleen zijn met jezelf. Achill liet zich van zijn mooiste kant zien. Met de foto's laat ik wat zien wat voor indruk dat maakt.

In termen van leiderschap stelde ze zowel mooie als kritische vragen in relatie tot self-image (zelfbeeld) en self esteem (wat jij denkt dat anderen over jou denken), wheel of life, hoe tevreden ben je met delen van je eigen leven, wat wil je echt zijn, wat ben je bezig jezelf te bewijzen, waar zijn de mensen aan wie je leiding geeft. Kortom vragen die niet gelijk beantwoord hoeven te worden en waarvan het ook belangrijk is als ik niet alleen zelf bijdraag aan het antwoord. Voor het overige vind ik dit iets te persoonlijk om in een weblog verder uit te wijden. Face to face heb ik geen enkel bezwaar meer te vertellen over het persoonlijke, dus van harte uitgenodigd.
Naast de persoonlijke vragen kreeg ik een themanummer mee van Harvard Business Review "On point" (Volume winter 2008 ) geheten "be a better leader".

Gelet op mijn andere opdracht haar uitgebreid bevraagd over de Ierse kwestie. Uit haar verhaal bleek wel dat het toch wel speciaal was dat ik bij haar kon zijn. In de jaren van de "Troubles" bleek zij direct betrokken te zijn geweest bij (geheime) gesprekken tussen protestantse en katholieke Noord-Ieren. Niet de leiders, maar gewone local Irish people, o.a. 2 Ierse vrouwen, die later de Nobelprijs voor de Vrede hebben gekregen. Toen kon dit niet in de publiciteit komen, omdat dat de ontwikkeling juist ernstig zou belemmeren. Haar familie en huis bleek in weerwil van de toen geldende gewoonte een plaats verbroedering tussen protestanten en katholieken te zijn. Dat heeft haar familie wel het nodige gekost in termen van verbinding en vriendschap, maar later heeft zich dat dubbel en dwars uitbetaald. Sheila kon dus aangeven dat hoewel de situatie nu door de aanslagen spannend is, het toch hemelsbreed verschilt van toen. De mensen willen vrede en niet anders. Ze hebben elkaar gezien en erkend. en als je elkaar in de ogen hebt gezien dan steun je geen geweld meer. De zorg zit 'em in de splintergroeperingen. Hoe gaan zij reageren?
Tot slot nodigde ze mij uit om de volgende dag te komen eten. Ze kreeg een Duitse vriend over de vloer, met een nicht. Hij heeft als sinds een jaar of tien een vakantiewoning en is in de loop der tijd met haar bevriend geraakt. Met veel plezier de uitnodiging aanvaard.
Tot slot een doordenker van Henry Ford, die ze mij meegaf en die ik graag doorgeef: "Of je nu gelooft dat je iets kan of dat je gelooft dat je het niet kan, in beide gevallen heb je gelijk".